Bir ikindi telaþý düþtü yüreðime, Ellerim titrek. Baktým güneþe irkilerek. Beklediðim yolcu çok uzaklarda, Ömür onsuz bitecek.
Kelimeler, kitaplarda durduðu gibi durmuyor. Zaman, Yelesi kabarmýþ atlar misali yel yepelek.
Ne zaman duaya dursa derviþler, Kozasýný yýrtar bir kelebek. Yan yana durur gönlümde kýlýçla ipek.
Ah! Bu derdin dermanýný sen bilemezsin tabip. Yüreðimden elini çek. Kervan, daðý aþmadan yetiþmeliyim. Ömür bitti bitecek….
Her akþam, Gönlümü bir ipek bohçada baþ ucuma koyarým. Bir ince düþünce alýr düþlerimi. Fesleðen kokan hayallere dalarým. Gözlerimde gözümden sakýndýðým tüter. Bu minval üzere, Kelimeler; kýlýçtan keskin kaleme teslim. Kâðýt aðlar, ben aðlarým. Zamanýn kavislerinde kaybolur, Aþk soluyan kelebek... Ankara,06.11.2009 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.