Elinde köpüklü kahveyle, gelirken ölüm!
Sürgünün tamam dediler, aldýrma gülüm...
Daha direneceðim, inancýn olsun bana;
Bir alev tünelinden, geçerek geldim sana!
Bu son kurtuluþumdur, bu geliþim bambaþka!
Öldür bütün kuþkunu, nen varsa ada aþka.
Bir kez gül ve iyi gül, hayat yalnýz tek ödül,
Bir kez gülmeye görsün, þakýr sonsuza bülbül...
Lal bilirdim ölümü, bana gelmeden önce;
Zilli bir sazendeymiþ, anladým ilk görünce!
Kaþ, kirpik oynatarak, çaðýrdý balayýna,
Reddettim bir kez daha, girmedim halayýna.
Gör iþte, her þey yarým, bitmedi benim iþim,
Bir þey söyle bunlara, sen anlarsýn derviþim.
Kimi gelip geçer lal, kimi geliyor zilli,
Halaya girmem dedim, oynarlar çifte telli...
Çekil þimdi karþýmdan! Anladým, derdin baþka,
Merdiven dayýyorum, ben þimdi yeni aþka...
Gel birlikte gidelim, ölüm anýlmaz bur da,
Aþka yalnýz yürünmez, bak kalýrým yollarda.
Bir gün ölüm hak olur, ararýz da bulunmaz,
Sen ol yoluma yoldaþ, baþkasý asla olmaz!
Çözelim gel birlikte, hayatýn anlamýný,
Birlikte çýkaralým, þu ölümün canýný!
Bas çimenlere þimdi, çýplak ayaklarýnla,
Ne olsa çekerim ben, tek dileðim, sen anla!
Elinde çiçeklerle, gel bana koþar adým,
Ölümden kaçtým sanma, sana bir can adadým.
Ýsterse bundan sonra, çöksün dünyanýn damý!
Kaç dünya baðýþlasan, deðiþmem ben sevdamý....
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.