YAKARIŞ

Divanýn üstünde yatan, yorgun savaþçý benim
Zamanlarýn acýsýný, þimdi emzir bedenim.
Istýrap yudum, yudum ruhumu içmiþ gezer
Yalnýzlýk korkusu mu, üstüme çökmüþ ezer.
Sahte yalan dolanla, bindiðimiz bu gemi
Hangi limanda bekler, gidip bak, yerinde mi?
Umut denilen payý, var eden kudretli kalem
Hala neden tükenmez, sonu gelmeyen çilem.
Gönül köþkümde saklý, sýrlar sana ayandýr
Vakitsiz gelen yolcu, bana hüküm koyandýr.
Ey felek durma uzak, canýma yol et gitsin
Bu bedelli can evim, nefesimde tükensin.
Ruhum coþtukça coþar, vuslat vakti gelmiþse
Gözümün nurundan Rab, bu gölgemi silmiþse.
Ne telaþ, ne hýrs kalýr, yükü bükmez boynumu
Merhamet aþký süsler, gece gündüz koynumu.
Oyun içinde oyun, süslerken benliðimi
Nefsime teslim etmem, mukaddes kimliðimi
Efendi seçmiþ Tanrý, aslýmý kâinata
Hiç kimse sahip deðil, bu ebedi hayata.


Nevzat TAÞKIRAN
05-11-2009
Sosyal Medyada Paylaşın: