Gönül

Boþa geçip giden bunca yýllarýn,
Geri “getirsene, birini” gönül…
Yine Kaf Daðý’ndan aþar yollarýn,
Bitmez mi sanýrsýn yarýný gönül? ..

Az mý geldi boþ sözlere kandýðýn?
Yalan çýkmadý mý, gerçek sandýðýn?
Boþunaymýþ için için yandýðýn,
Tükendin sürünü sürünü gönül…

Ay mýsýn, gün müsün, doðar batarsýn?
“Kocamadým” derde çalým satarsýn,
Hâlâ güzellerle aþýk atarsýn,
Bulamadýn gitti, yârini gönül…

Yetmedi mi daha esip tozduðun,
Hem elleri, hemi beni üzdüðün,
Zarardan ibaret, kârda gezdiðin,
Ýstemiyom senin kârýný gönül…

Zincirler zaptetmez, bi’zýr delisin,
Bazý bazý ululardan ulusun,
Kimin efendisi, kimin kulusun?
Çözemedim senin sýrrýný gönül…

KURTOÐLU’m misali, çilen doldu mu?
Daha bu dünyada ahtýn kaldý mý?
Hani ya düþlerin gerçek oldu mu?
Tükettin ömrümün varýný gönül…

Aþýk Rifat KURTOÐLU




Sosyal Medyada Paylaşın: