Sensizliðin hasreti
Günden güne eritiyor beni, benliðimi,
Seni unutamadým, ama kendimi unutur oldum...
Artýk dizeler de benzedi umuduma,
Boranlara kapýlýp, açýk bir þemsiye gibi
sürüklendi gökyüzüne.
Hasretim kýzýl bir güldü,
ve güldü, göðe bakýp umudun umutsuzluðuna...
Uçsuz bucaksýz daðlarýn eteklerinde,
sevda yelleri, eserdi
Yüreðimin sancýsý öfke, ama;
Sevdada izin yoktu öfkeye.
Çýð düþerdi çýðlýklarla,
sevdamýn yelleri buz gibi, süpürdü
Yüreðimin öfkesi kendineydi...
Ve hasretim,
Hücresindeki bir mahkûmun,
Direndiði açlýk, susuzluktu,
Sancýlý yüreðimin sevdasý...
Efe Ulaþ