ANADOLU KADINIM

Sen benim çilekeþ Anadolu kadýným!
Topraðýnla yoðrulur, ürününü toplarsýn.
Eli öpülesi nasýrlaþmýþ o güzel ellerinle
Eþini, koyununu, kuzunu baþýna toplar,
Mis kokulu tandýr ekmeðinle doyurursun.
O titremiþ sesinle, yorgun yüreðinle
Yanýk yanýk söylediðin dertli ninnilerinle
Ilgýt ýlgýt emzirdiðin o gül gibi yavrularýný
Kurumuþ dudaklarýnla öper uyutursun.
Kul köle olursun yuvana, iþine, eþine, aþýna,
Yüzünde beliren derin kýrýþýklýklarda,
Ne anýlar vardýr der, dalar gidersin bazen.
Kar yaðmýþ saçlarýnýn her beyaz telinde,
Yorgunluðunun sesini duyarsýn kulaklarýnda.
Hazandan kalan, hazin dolu yorgun yýllara,
Buruk bir tebessümle anar, ah çekersin.
Bakýþlarýn gizemli sanki sitem doludur geçmiþe.
Ne yorulmak bilirsin, ne de dinlenmek;
Çalýþýrsýn hep durmadan, hiç of demezsin.
Sen tarlanda topraðýnla boðuþurken
Bazen de ararsýn kocaný yardým etse diye.
Ama o kahvede kesin çayýný yudumluyordur.
Sen benim çilekeþ Anadolu Kadýným!
Var mýdýr seni koruyan, kollayan, savunan?
Var mýdýr hakkýný ve hukukunu arayan?
Var mýdýr ellerine saðlýk diyen?
Ýþte bayram geliyor, uzat bana yanaklarýný,
Ver de öpeyim toprak kokan asil ellerini,
Kutlu olsun bayramýn, yüzün sevgi dolsun.
O tertemiz yüreðin ne isterse onu bulsun...
Benim bir tanecik Anadolu Kadýným...


SABÝHA SERÝN

Sosyal Medyada Paylaşın: