İÇİMİZDEKİ DOMUZLAR

Hepten maval ehlî mi, kalmadý mý bir âkil?
Ýdrak edin tiradý, boþa deðil bu gayda…
Kasvetiyle kapladý, baþtan ayaða sakil;
Domuzluk içimizde, tenim temiz, ne fayda…

Hangi mikrop sebepse: akýlda aklî yangý;
Düþlerimi piç eder; heyûlâ, karabasan…
Hep karþýma çýkýyor, yetiþir kýsýr döngü!
Kýr melânet tâcýný; tahta otur ey insan…

Tedavî için teþhîs; sonra görevi tahsis;
Derdin, derdine çare; kâmiller çýkar elbet,
Kararlý ol yeter ki, sonra kapanýr bahis,
Kanýndaki þu illet, sürmez ya ilelebet.

Göçük altýnda kalan, insanlýðýn enkâzý:
Sesime ses verin de; bileyim arzý tarzý,
Ehil elden çatalým, son kez olsun îkâzý,
Vicdânlara dikelim; anýtsal, haklý farzý…

Erdemoðlu! Erdemlik, var diyorsan künyende;
Her dem öze doðru kal, selâmete söksün tan,
Ahlâk, böyle gönenir, köke sadýk bünyende;
Soysal bünye kurtulur; erince, erer vatan,
Kaygýlardan arýnýp, sevince girer vatan.


03.11.2009 13:52 – 19:55
Salih ERDEM / DENÝZLÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: