Bir sonbahar günü

Belki yaðmurlu bir sonbahar günüydü
El ele tutuþarak yürüdüðümüz yollarda sararmýþ yapraklar
Bize hüzünle bakýyorlardý ve suskun
Adýmlarýmýzýn altýnda eziliyor
Ayrýlýðýn hýþýrtýlarýný duyuyordum rüzgarla karýþýk
Oysa biz uçuyorduk mutluluktan dað tepe
Ufkumuzun sýnýrý yoktu hiç
Esen rüzgar sigara yakmaný istememiþ olacak
Söndürdü hep çakmaðýný
Biriktirip tükettiðimiz çocukluðumuz bir gölge gibiydi ardýmýzda
Bizi sürekli izleyen
Ve bizi yaþayacaðýmýz her türlü karýn aðrýlarýna sürükleyendi
Bilmiyorduk


Belki yaðmurlu bir sonbahar günüydü
Hýzlý trenlerin renk renk ormanlarda akan yolculuklarýnda
Issýz bir sessizliðin tam ortasýnda
Yuvarlak masa etrafýnda ince ayarlý ülke tahlillerinden uzak
Geniþ ,düz tarlalar çýplaklýðýný boyardý akþamlarýn
Kaçýþan tavþanlarýn gizli yuvalarýndaki yürek vuruþlarýnda
Kendimizi bulurduk
Hep birdik , beraberdik

Belki yaðmurlu bir sonbahar günüydü
toprak damlý ama sýmsýcak evlerin açýk kapýlarýndan
Sevinçler dökülüyordu kucak dolusu ve sevinçten gözyaþlarý
Kuru ekmek ve kuru soðan bulunurdu sofralarda belki
Üþürdü eller çatlak çatlaktýlar ama
Sýcak bir çay bardaðýný tutar gibi
Ýçten tutarlardý sevdiklerinin ellerini
Küfür varsa dillerinde kýzgýnlýklarýndan öte
Hiç duyulmamýþýný duyardýnýz belki

Bir yaðmurlu sonbahar günüydü
Ýlk kez ellerimiz birleþtiðinde hatýrlar mýsýn
deniz kenarýndaki parkta
ýslanmýþtýk farkýnda olmadan
yüreðimiz sýrýlsýklamdý yaklaþan akþamla
masalar,sandalyeler ,çiçekler, çay bardaðý sýrýlsýklam
hiçbir þey deðiþmedi deðiþen rakamlardý
yine her taraf yaþ ama
sadece yaþlanan zamandý

o gün
bir yaðmurlu sonbahar günüydü


Sosyal Medyada Paylaşın: