_BİR VARMIŞ...İKİ YOKMUŞ_

Bir varmýþ bir yokmuþ; diye baþlar tüm masallar
Bu masal, iki yokmuþ bir varmýþla baþlamýþ.
Zamanýn birinde Gülcekýz varmýþ bir yerde
Gülcekýz hiçmi hiç konuþmazmýþ,
Kocaman gözleriyle öylece bakarmýþ.
Doktorlara götürmüþler,kim ne dediyse yapmýþlar,
Hatta yedi koyundan yedi dil yedirmiþler nafile!!!
Konuþmamýþ Gülce...
Taaa...ki ninesi;
Annesinin bir yýldýz olduðunu söyleyene dek.
O günden sonra yýldýz anneyle konuþmaya baþlamýþ,
Ýçinde tüm birikenleri bir bir anlatmýþ
Hiççç susmamýþ...
Aradan yýllar geçmiþ,
Gülcekýz büyümüþ, serpilmiþ
Genç kýzlar, delikanlýlar,
Hep aþktan, sevdadan bahsedermiþ.
Onunda sarmýþ bir merak...
Neydiki bu aþk dedikleri
Ne zaman gelip bulacak Gülceyi...?
Birgün, bir ses duymuþ uzaktan
Bir delikanlý þarký söylüyormuþ,
Kadife gibi yumuþacýk o ses,dokunmuþtu yüreðine,
Alýp götürmüþtü bilmediði yerlere...
Hergün o sese koþar olmuþ,
Anlamýþtý.. Gülcekýz aþýk olmuþ...
Dinlerken gizli gizli yine
Delikanlý yapýþmýþ Gülcekýzýn ellerine
Gülcekýzýn kalbi yerinden çýkmýþ,
Delikanlýnýn kalbiyle çarpýþmýþ
Bakýþlarý iliklerine taaa iliklerine akmýþ
Tepeden týrnaða sevda sarývermiþ onlarý
Sade baharlarý deðil, sevmiþler karakýþlarý
Þaþýrtmýþlar tüm aþýklarý...
Çok geçmeden düðün dernek evlenmiþler.
sade güzeli deðil, çirkinde sevmiþler.
Nasýlda mutluymuþ Gülcekýz
Gözlerinden akan yaþý tutamamýþ...
Sevdiði yaþlarý silerken gözünden,
"Bir damla yaþ düþmeyecek, benim yüzümden"
Gülcekýz hep mutluluktan aðlamýþ,
Acýlar onlara uðramamýþ...

Ýki yokmuþ, bir varmýþ dedimya;
Gülcenin annesi babasý yokmuþ
Artýk sevdiði varmýþ, o sevgili tüm yoklarý
Biraraya toplamýþ...
Vee... yýllarca mutlu mesut yaþamýþlar
Onlar ermiþ muradýna, biz çýkalým kerevetine...
Diyerek; bitmeliydi...ki
Buraya kadar masalmýþ, masal gibi bir hayatmýþ
Bitmemiþ burda yazýkki...
Mutluluk yarým kalacakmýþ.
Bir sabah evden çýkmýþ sevgili
Gidiþ o gidiþmiþ, bir daha istesede dönemezmiþ.
Oda binmiþ... meçhule giden gemiye

Artýk demir almak günü gelmiþsse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan
Hiç yolcusu yokmuþ gibi sessizce alýr yol
Sallanmaz o kalkýþta ne mendil,nede bir kol
Rýhtýmda kalanlar,bu seyahatten elemli
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli
Biçare gönüller;ne giden son gemidir bu
Hicranlý hayatýn nede son matemidir bu
Dünyada seven ve sevilen nafile bekler
Bilinmezki giden sevgililer dönmeyecekler
Birçok giden,memnunki yerinden
Birçok seneler geçti döen yok seferinden.
(Yahya Kemal Beyatlý)


Gülce yine susmuþ, o suskunluðuna sýðýnmýþ
Aylarca konuþmamýþ, konuþamamýþ
Aðlamak istesede aðlayamazmýþ...
"Benim yüzümden bir damla yaþ akmayacak"
Demiþtiya sevgili...
Onun sözünü dinleyecekti.
Miçoo
Sosyal Medyada Paylaşın: