MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

SONBAHAR KADINIM...
diyalog

SONBAHAR KADINIM...



Kadýnýmýn adý “Sonbahar”
Aðýrbaþlý, vakur duruþlu,
Ýncinmiþ gururu, yaralý ruhu,
Gözleri bulutlu, yaðmur bakýþlý…

Ne kýþ gibi sert, yaz gibi kurak,
Ne de Ýlkbahar gibi saðnak yaðýþlý,
Sevgiyle doludur nemli yüreði,
Bakýþlarýnda ertelenmiþ düþleri…

Kýzýl, kahve, sarý, turuncudur rengi,
Ýnsana yaþatýr huzur maviyi,
O benim aþkýmýn rengi “kýrmýzým”,
Pembe yanaklý bebeðin saflýðýndaki güzellik…

Mevsimsiz dökülür güz yapraklarý,
Bazen tek yaprak kalmaz dalýnda,
Kimi zamansa her yaprak dökümünde,
Bir tek kadýným kalmýþtýr yeþillikler içinde…

Yüzünde darbelerin derin izleri,
Ben hayatý onun gülüþünde gördüm,
Öylesine sýcak, öylesine içten,
O’nu hangi kelime anlatýr ki? Bilmem…

Kadýnýmýn adý “Sonbahar”,
“O” benimde sonbaharým, son kadýným,
Ömrünce þunu iyi bil ki Kadýným!
Ben seninle Sonbaharý çok sevdim…

2008 / ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.