HASRET

Bazen özlemin öyle bir hal alýr ki;
Hani toprak çatlar ya hasretinden
Tüm kökleri çürütür çaresizliðinden
Bir tek ot bile bitmezken koynunda
Rüzgar kucaðýna alýp
Savuracak tek yaprak bulamazken dalýnda
Toprak suya hasret, cana hasret
Kendisini kollarýna býrakacak tek damlaya hasret…

Hani yanlýþ bir kararla
Dört soðuk duvar arasýna sýkýþtýrýlmýþ
Müebbet hapis yemiþ mahkum olur ya
Tüm gerçeklerini yitirmiþ
Tüm hayellerini kaybetmiþ parmaklýklar ardýnda
Söze hasret, mektuba hasret
Anaya, babaya, yare, gün ýþýðýna hasret….

Hani bazý duygular vardýr
Yüklemini , öznesini ve ünlemini kaybetmiþ
Tüm renklerini ve canlýlýðýný yitirmiþ,
Sunar sadakatini koyu siyaha
Renklerin cümbüþüne,
Bir garip heyecana,
Bir yudum sevgiye hasret....

Ve bazý Aþklar vardýr,
Toprak gibi çatlamýþ yüreði ile bekleyen
Aynaya bakýnca bile kendini göremeyen
Tüm duygularýný hasretinde devþirmiþ
Gül yapraðýna saracak sevdaya
Benim gibi... Sana hasret...
31.10.2009
Sosyal Medyada Paylaşın: