Sen diyorum artýk,,,,, Ben diyemiyorum... Çünkü sen .......... Sende ki beni Düþünmeden Kendini adadýn ölüme Oysaki sen .............. Sen deðildin Sadece kuru bir bedendin Ruhuna can katan , Canýna can veren bendim, Ruhundum kýsacasý....
Ve sen......
Ruhunu teslim etmeye razýydýn ruhunu teslim ederken ben ölüyordum aslýnda çünkü ,,,,, ölüme ruhunu adýyordun bensizlik bir sen kalýyordu geride ona artýk biz deðil sen denmeliydi ölüme adadýðýn bensiz bedene
hadi!!!!!!
sar beni kefene sevdam için yaþadým ruhumu sana adadým bil ki sadece sende yaþadým sende ben gibi yaþamalýydýn bana yaþamalýydýn ölümü deðil beni tatmalýydýn. Hiç acýmadan Sendeki ben’e Gelinlikle bana Geleceðine, Kefeni diledin
ve sen........
ölümden haz aldýn, aslýnda ölüme terk edilen yine sen deðildin, sendeki bendim damatlýkla göreceðine, musallaya gönderdiðin...
MURAT ÖZGÜR
Sosyal Medyada Paylaşın:
aRzU_hal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.