İlkin gözlerin...

Ýlkin gözlerin, merhametine vurulduðum yer... sonra hep gözlerin
Ýçimde tutuþan ateþ dünyada hükmedilemeyen bir þey,
adýný sen koy anladýðýn her neyse

Beni kendimden vazgeçirme
Hangi sürgünse kalbine sýcak bir iyilik
aðlamam için sadece bakýþýný çiz gözlerime
ve adý her neyse

Ben sisli akþamlarda þahit tutulan yýllar yaþadým
avutulan ecel saatleri bitmeyen beklemelerimin ölü doðmuþ çocuklarýydý
vaktinden çok önce sevmiþim meðer, yokluðumda çehresi gülen yüzleri
kimlerin peþinde hükmünü vereyim ,kendi idamýmýn
býrakma çocukluðumu benim

bir sürgündeyse bakýþýn, elini uzatýþýn,uzaðým da kalýþýn
hangi ihanetinden kalmýþsa bu hayatýn
ben yakýnýydým zaten bütün uzaklarýn
belki þimdi yazýyorlar aðýr mahkumiyetimin sebebini
oysa ben henüz öðrenemedim kelepçelerin dilini
çözemedim anlaþýlmadýðýmý….

kalbindeyse bir kýrýk söz, her suskunluða aþinayým ben
cesaretimde fýrtýnalar esiyorken
ikliminde yeþilin sonra mavi denizlerin çocuðu deðildim ki ben
Yanýmda yabanlarýn her vuslatýna sustum
ya benim ayrýlýðýma kim aðladý
uslandýrma deliliðimi benim

Çocukluðumun yaralý kalbi, korkakça kaçýyor þimdi adý her neyse…
yalnýzlýðýn iyimser yüzü bu olsa gerek
kardelen gibi,sabah gibi yani yoksan bile sana gelmek gibi
yazýsýz kaðýtlarýn üzerinde kelimesiz ifadeler, içimde sýr
gözlerinse tek açýk ettiðim….
söyleme sýrrýmý benim.



Sosyal Medyada Paylaşın: