KÂBUS

Kapkara bir çalýydý bitiverdi arada
Gözlerimi uykuya kapattýðým sýrada
Ne irinler fýþkýrdý kapanmayan yarada
Gitmeyen adýmlarým yerinde sayýyordu

Yer ile gök birleþmiþ ortasýnda tek resim
Dudaklarým kurumuþ çýkmýyordu hiç sesim
Sanki hayat bitiyor adeta son nefesim
Ellerim arasýndan bir yýldýz kayýyordu

Gece hiç ermeyecek sanýyordum sabaha
Gidiþinin ardýndan döndüm ahým eyvah a
Çýkmayacak anladým sensiz gönlüm felâha
Gizli bir el günümü geceye boyuyordu

Her ne yöne bakýnsam karþýmda idi yüzün
Odamýn her yerine sinsice sinmiþ hüzün
Veda edip giderken dilinde ki son sözün
Altýn tepsi içinde eceli sunuyordu

Bu korkunç kâbus bende kanla teri karmýþtý
Deli gönül oysa ki unuturum sanmýþtý
Sevdayý onda bulup onla suya kanmýþtý
Bu gün de her gün gibi yüreðim yanýyordu.

Sosyal Medyada Paylaşın: