Yine aylardan Kasım
Raks ediyor siyah ve beyaz
Dolanmış ayakları rüzgarın
Bilmiyor ne yana gidecek ve kimi götürecek kasım
Saçlarından tutmuş sürükleniyor peşi sıra yapraklar
Kök saldı karıncalar ağlasalar boğacaklar filleri
Tutuyorlar
Yine aylardan kasım
Katar katar geliyor semadan anılar
Kor ateşte pişiyor buzağılar
Yıkanıyor sıraya girmiş cılız ruhlar
Yerin yedi kat altından baş kaldırdı bak ayna
Kırılmış eteklerini yama yapıyor balçıkla
Yansıyor nasılda gururlar
Bir emre bakar bilmiyor zavallılar
Yine aylardan kasım
Sis pus sarmış kalplerini anlamsızlıkların
Köşe başına kurulmuş içinin arsızı
Dilleri bala çalınmış hayran kadınlar
İnanmaya hazır bekliyor çocuksu adamlar
Bir rayiha sarıyor şimdi usuldan usula
Kesiliyor tüm dünyanın ışığı
Ateş böcekleri hazırda beklemekte
Yine aylardan kasım
Hayata dönüyor yeniden gün
Hayat zaten günü tüketmekte…