Ýnsan bu aldanýr ya, gerçek sanýp yalaný,
Koynunda nasýl taþýr, çift baþlý bir yýlaný?
Aya bakýp, aðzýmýz, açýk kaldý sanýrken,
Karanlýk bir örtüyle, üstümüz kapanýrken.
Bir gönül öðütmeye, yetmiyor dil dibeðim,
Anlamadý kimseler, çatlýyorken göbeðim!
Kaç düðümlük bu hayat, atýlacak kaç ilmek?
Ne zor þeymiþ Yarabbi, bir gönül þad eylemek!
Demiri eritmeðe, yeterken harlý ocak,
Dokundum bir gönüle, sandým, dünya yanacak!
Kimse görmesin diye, ellerim hep koynumda,
Taþýyamam, kimsenin, vebalini boynumda.
Feryadýmla uzaða, taþýnýrken melekler,
Sanma bu sonsuzlukta, döner çarkýfelekler.
Kaç dünya taþýmaya, yeter bir cýlýz beden,
Bir dünyayý, yok eder, nedensizce terk eden!
Denizlerde tayfun var, karada çöl iklimi!
Hangi devirdeyim ben, hangi zaman dilimi?
Bilimden, yahut fenden, anlar mýydý gönlümüz?
Tuttuðumuz þey deðil, gözlerle gördüðümüz.
Geçte olsa anladým, mevsim artýk sonbahar,
Ey gönlüm! Ben anladým; sen de anla, bu kadar!
Söylemeye varmazdý, dilimi arý soksun,
Dün nasýl yoktun ise, anla, yarýn da yoksun!
Ömrümüz nasýl geçti, hiçbir þey, anlamadan,
Kayýyor çocukluðum, eski bir trabzandan...
Çiçekler þahaneydi, güller büyük bahane,
Çiçekler bir bir soldu, kesti çalýlar iðne!
Ne yana dönsem þimdi, batýyor bir yanýma,
Anladým, ben bitmeden, bitmeyecek bu yanma!
Uzat sað yanaðýný, bir öpücük bu hayat,
Öptüm dersen, ne mutlu, öpmediysen kaldýr at!
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.