Şimdi...
þimdi...
dokunaklý þarkýlarýn yüzüme biriken kýrýk dökük gülüþü
gece kuytularýnda kayýp
bir günde ölen kelebek olsun,
gittiðin her gün
ben de kayýp zamanlarý sürgünde býraktým
o pencereden yüzüme vuran ýþýktýn
daraðacýna giden soðuk, rutubetli bir yoldu gözlerimin buðusu
ve gözlerinin büyüsü...
en keskin infazlarda dilimdeki duaydýn sen
hayat hep yýðýldýkça çocuksu düþlerimin üstüne
harabe yüreðimden çalýnýyor umut dilekleri
zaman anlamýyor benden geçenleri, bense ondan geçenleri unuttum
çünkü yoruldum her geçen zamanýn içinde
eksik yanlarým, aðrýlarým
ve hüznümde nasýrlaþan gitme yorgunluðu var bende
þimdi senin gözlerinde
hiç muhtaç kalmadým kendi gitmelerime
þimdi senin yüreðinde
hiç aç kalmadým ben
gidiþim hep kelepçeli senden
yüreðine sürgünüm,evim ,barkým, yalnýzlýðýmsýn
þimdi isyanýn dibinde cesedi bulunan
senden önceki yaþamýþlýðým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Battal Karslıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.