diyemedim...

diyemedim...
gözlerinin karanlýðýnda kaybolan duygularým vardý,
ve aslýnda;
gönlüm herþeyden vazgeçecek kadar fedakardý,
ama olmadý...

kuramadým sana o iki kelimeyi,
haykýramadým sana seni sevdiðimi,
nedenler,amaçlar,sorunlar buðuladý yüreðimi,
anlatamadým geleceði aslýnda seninle düþlediðimi...

yüreðimin içinde pas tutmuþ ayrý bir sevgi,
içimi ah bi bilsen nasýl yedi,
yok iþte yok bu acýnýn bir tarifi,
cümlelerim sana o iki kelimeyi söyleyemedi..

anlatmalýydým oysa dilime yapýþýp kalan herþeyi,
anlatmalýydým içimde nasýl yer ettiðini,
anlatmalýydým oysa içimde ki bu büyük hevesi,
ama duygularým yüreðimi yedi bitirdi...

anlatamayacaðým olmayacak çünkü eminim,
çünkü belki hayatýný yakabilecek tek kiþi benim,
benim saatlerim zamansýz iþliyor delikanlý,
ben öyle bir zaman diliminde esirim...

bu þiiri okumayacaksýn hiçbir zaman biliyorum,
belki de bu yüzden bu cümleleri rahat kuruyorum,
ve okuyamayacaðýný bildiðim için o iki kelimeyi kuruyorum;
seni seviyorum...


Sosyal Medyada Paylaşın: