tutunmuþ ayýn gül yüzüne
þarkýlar söyler dilleri hicaz besteli
uyanýr uykudan kan ter içinde yaralý yürek
ümidim sahra çöllerine serap
soysuz gözlede hapis çekmekte sevgi
kýzýl sularda yüzdü kimse bilemeden
sevmedi senden sonra bir daha
gülmedi ardýndan yanaklarý
akrep çiyan sardý içini
ne yapsa kurtulamadý
kokuþmuþ leþ misali
sorgular
inciler tane tane dökülmüþtü ellerinden
tel tel uzadý avuçlarýnda saçlarý
sýkýca tuttu uçmasýn diye umutlarý
uyanmadý hayli zaman uykudan
kan ter içinde
düþtü halbuki gördükleri
dün düþ deðildiydi neydi?