Bu gece yoklugunun dokumunu yapiyorum..
Aylar once yazdigim siiri okudum,birde dun gece yazdigimi..Hic farki yok...
Neden azaliyorsun bende ??
Neden gidisin dun gibi ??
Neden sana yazdigim her yazi,hep ayni uerde tikaniyor ??
Ben bugune kadar kimseyi yoklugun da bu kadar onemsemedim ...
Kimseyi yoklugun da bu kadar ozlemedim ...
Ve suna emin ol; hic kimse yokken bu kadar bu kadar sevilmedi ...
Benim karsima "ask" diye bir sonucu cikan,
Yarim kalmisliktan baska birsey degil;bunun farkindayim..
Ama iyi ama kotu,bitmeli her hikaye...
Sen bitmedin !
Bitmeyeceksin !
Ayriligin adini koymadik sewgilim..
Iste bu yuzden kopmadik birbirimizdenbir turlu...
Ben yarim kalan ve adi konmayan hicbirseyi unutmam...
Unutamam...
Icimde sizisi kalir..
Ya hersey yasanacagi yere kadar yasanip, erer ;
Ya da ayrilik soz konusu oldugunda bir daha kimsenin citi cikmazdi..
Biz bunu basaramadik, ayrilamadik !
Sen yasanip bitseydin eger ; hatirima gitmezdin..
Seni bu kadar yazilasi yapan ;
Yarim kalmisligindir ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.