Ben beni bileli! Üþümek nedir bilmedim hiç Ýt gibi aç ve çýplak dolaþtým sokaklarda Bela ensemde Bir mermilik yer hep oldu þakaðýmda Ýþkenceyide gördüm sürgünüde Sýrf gýcýklýk olsun diye gülümsedim hayata Gülümsedikçe bir tekme daha indi böðrüme Ben yine de gülümsedim var gücümle
Ne anam oldu sýcak bir aþ piþirecek Ne babam, hayatý öðretecek! Yurdun soðuk ve merhametten uzak duvarlarýnda Yediðin dayak kadar, sesinin yankýsýda yakýyor canýný Hani aðladýkça güneþi tutacaktýk? Daðlarýmýz yeþerecekti, hani??? Hüzün, keder, kader! En son gülmeyi öðreniyorsun Hüzne bulanmýþ haliyle! Sýradan, alelade, Düþecek gibi eðreti duruyor dudaðýnýn köþesinde!
Bilmem mavisini gökyüzünün, Umut lügatýmdan dört yaþýmda çýktý, Hala sesi kulaðýmdadýr, Gelecekler deðilmi annem ile babam! dediðimde, Bakýcýnýn attýðý tokadýn sesi, Acýsýndan ve izinden bahsetmiyorum bile!
Kuru kayma bir hayat benimki
Karanlýk þehrin asi çocuðuyum Sokaklarda yalnýz gezer Denizle boy ölçüþür Sokak lambalarýyla dalaþýrým Anarþistte oldum devrimcide!
Þimdi söyle bana sevgili, Sevilmeyi bilmeyen biri sevebilir mi???
G.Sarýoðlu ikibindokuzun/onuncuayýnýn/yirmisekizincigünü geceye/yürürken/gün Sosyal Medyada Paylaşın:
GulBeyaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.