YOKUM SANDIM,YANILDIM

Dalgalarla atar kirini deniz…
Bir dalgam bile yok…

Kirli kaldý içimiz,
Ýnsanýz normaldir…
Bir deniz olamadýk.

Kuþlar göç etti,
Baþka baharlara…
Göçmeye hiç þansým yok…

Kaldým,gidemedim.
Çiviledi hayat…
Belki de budur doðru olan…

Yaðmur yaðdý yýkandý sokaklar…
Yýkanma ihtimalim yok…

Yaðmur bizi de temizler mi?
Þiddetle yaðsa,
Olmaz (mý) ?

Mart geldi kediler yuva kurdu (?)
Bizim de yuvamýz olur mu?
Kendime ait bir yuvam bile yok…

Ailemle mutlu muyum?
Yoksa aradýðým ne?
Umudum var mý hala,yarýnlara…

Herkes buldu dengini…
Yalnýzlýk deðil dertleri…
Bir sevdiðim bile yok.

Onlar mutlular mý?
Aþýk olmak çare mi?
Bu hep böyle gider mi?
Gitmemeli…

Yokluklar þiiri bu…
Buna göre yokum ben,hiçbir þeyim yok…
Yokluðum bile yok…

Yok . . .


Buket Çevik ….

Sosyal Medyada Paylaşın: