HAZAN

Sararýp kuruyacak, aðaçlar ve yapraklar.
Ümidi yýkýlacak, baðdaki narin gülün.
Teselliyi solmakta, donmakta bulacaklar;
Delicesine figan doðacak, bülbülde gün.

Veda edecek, yeþil sarý, el sýkýþarak.
Dallarýna þen-þakrak, bülbüller konmayacak.
Yapraklar mahzun-kýrýk, yetim-sefil doðacak ;
Hýçkýra-hýçkýra gül, þivanlayacak o gün...

Çöken, yýkýlan insan âlemidir aslýnda!
Öyle çöker ki, damla-damla tükenir her gün.
Aðaçlarda tomurcuk, gül saçýlýr dalýnda;
Açýlýp saçýlmayan, ah gül’üm, narin ömrün...
Rifat Kaya

BACIM GÜLER TURAN’DAN

Hazan’a derler ki hüznün mevsimi,
Gül , aþkýn si mgesi, gönlün yaresi.
Bülbül aþk ile figan etse de;
Kim diyebilir ki, bu neyin nesi.../...........Güler TURAN (babidim)


Sosyal Medyada Paylaşın: