Aðlayanlar/Gülenler Ýki gözü iki çeþme, aðlar âlemin hâline. Aç lâ ilaç derdi deþme, kapýlmýþ çile seline.
Kimi aðlar, kimi yanar, þanýna derbederine... Oyuk oyuk çor dökerler, þelâleden göz ferine!
Aha bir bak çaresizin lâl olan yetim diline... Prangalar derbederin konuvermiþ öz ferine.
Ýþ yok, kâr yok, aylâk aylâk akþam boþ gider evine; Sanýrsýn ki deli manyak, hiç konmaz adam yerine!
Bazýlarý da yüklemiþ dünya âlemi kalbine. Ýmaný kitabý almýþ, zamklamýþ gönlü gönlüne...
Ne öz kalmýþ ne iz’aný paradýr onun imaný! Zer sebil koftur harmaný, çirkefle yakar zamaný.
Neyini anlatayým ki yaðlayýp daðlar devraný! Gece gündüzü bilmez ki yoktur gülen aðlayaný. Rifat Kaya Lâ : 1.Arapçada kelimenin baþýnda nefy edatýdýr. Cevap yerine veya yersiz inkârda kullanýlýr. "Yoktur, deðildir" gibi. Mâzi fiilinin evvelinde bulunan Lâ, duâiye olur. Lâ zâle sýhhatehu: "Sýhhati zâil olmasýn" sözündeki gibi. 2.Harf-i atýf da olur. Ve mâba’dýný makabline nefyen rabt eder ve irabý da ona tâbi kýlar. 3.Vav edatýyla beraber olursa, atýf edatý vav olur, lâ da nefyi te’kid eder. Ýz’an: Basiret anlayýþ, Teslim olup itaat etmek, Akýl, Zekâ, Ýnanç, idrak, Bilmek Sosyal Medyada Paylaşın:
Rifat KAYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.