Sensiz gelen pazartesi
Kasým kadar soðuk
Ölüm kadar sessiz
Biliyorum gitmek için gelmiþtin Ama
Geliþine sevindiðimden
Daha çok koydu gidiþin
Boynu bükük bir yetim þimdi Ýstanbul
Gönlümün baþkenti sendin
Ve gittin
Vatansýz kalmýþ bir asker gibi
Maðlup oldu yüreðim sensizliðe
Gözlerim aðlamaklý
Ýnadýna gri bu þehir
Sanki güneþim sendin
Kim bilir ne zaman doðacaksýn yeniden
Kaç geceye daha sýrt yaslayýp aðlayacaðým
Uykumu meze yapýp
Sensizliðin esaretinde
Kim bilir kaç küfür daha çýkacak dilimden
Bir kemanýn tellerinde ezilirken yüreðim
Sensizlikle dolu satýrlarým
Biliyorum gitmek için gelmiþtin
Fakat yüreði mide yanýnda götüreceðini
Söylememiþtin…
Ýþte sensiz gelen pazartesi
Bitmeyecek bir hafta
Kasým kadar soðuk
Ölüm kadar sessiz
Doðmayacak güneþim
Sen
Kim bilir bir daha ne zaman geleceksin
Sensizlik yüreðime sýkýlan kurþunun adý
Belki de hiçbir zaman bilmeyeceksin….
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.