ZAMAN EFENDİM/BEN KÖLE

Zaman kýrk yýllýk efendim,bense ona sadýk bir köle.
Esaret zincirlemiþ bedenimi,kýrýpta koparamýyorum.
Cananýn vefasýz elinde,caným emanette.
Son nefesimi ne zaman vereceðim,bilemiyorum.

Ruhummu karanlýkta,yoksa gece mi sinmiþ yok olan varlýðýma.
Cevabýný arayan sorularým var,bulamýyorum.
Yanlýþlarmý doðru bu oyunda,yoksa doðrularmý yanlýþ yolda.
Yaþam demir bilmecelere saklanmýþ yine,bir türlü çözemiyorum.

Gönlüm haykýrýþlarda sesim duyulmuyor,yetiþmiyor feryadýma.
Gündüzlerim geceye dönmüþ,gecelerim zindan rengi prangalarda.
Gülþende güllerim solmuþ,sevdam aðlýyor yine dikenli yapraklarda.
Güvenipte bülbüle sýrrýmý açamýyorum.

Gözlerim fersiz,yýllarým ümitsiz,þiirlerim kifayetsiz.
Kaðýtlar beyaza küsmüþ,aþkým kefensiz,kalemim neþesiz.
Yüreðim bir tuval gibi sereserpe gerilmiþ,fýrçasý kýrýk,renkleri eksik.
Mutluluðun resmini düþünüpte,bir türlü çizemiyorum.

Ben fakir,aþkým fakir,sensiz her þey bana zehir.
Vefasýz dilinde dolaþmayan ismim hakir.
Ustasýnýn eline düþseydi elbet oda olurdu safir.
Ömrüm çile zengini harcadýkça çoðalýyor,bitiremiyorum...

Ecedemet...
Sosyal Medyada Paylaşın: