Esile

Bugün yine sabah oldu.
Güneþ neden yine doðdu?
Neden öðlen tepede dururken,
Akþam olunca kayboldu?

Neden yaðmur, kar yaðýyor?
Neden akþam gün bitiyor?
Neden Dünya döndüðü halde,
Kimsenin baþý dönmüyor?

Dünya kaç yaþýný gördü?
Ýnsan kaç yýl ömür sürdü?
Sahi dünya-insan kýyasýnda,
Kim daha çok hüküm sürdü?

Saçým niye beyazlýyor?
Gözde niye fer kalmýyor?
Kulak gençken iyi duyuyor da,
Niye yaþlanýnca duymuyor?

Neden her gün büyüyorum?
Neden “dur” diyemiyorum?
Daim kalmak istediðim halde,
Neden çabuk gidiyorum?

Neden insanlar geliyor?
Sonra da bir bir gidiyor?
Dünyada hüküm sürenler bile,
Bu sondan kurtulamýyor?

Yaþam-ölüm ayný yerde.
Nedir aradaki perde?
Kalkýyor ani ve birden bire,
Hiç umulmadýk bir yerde.

Birden bir kaza oluyor.
Her þey tuz-buza dönüyor.
Üçü anýnda ölüyor ama,
Birine bir þey olmuyor!

Kimi zengin, kimi fakir?
Sahi kim zengin, kim fakir?
Dünya denen bu büyük þirkette,
Kimin kazancý nedir?

Dün; çok büyük bir kabristan!
Yarýn; uçsuz mezaristan!
Durup “bugün”e bakýnca bir an,
Ýksi arasýnda bir han.

Bu dünyaya nerden geldim?
Dahasý, ben niçin geldim?
Önüme açýlacak bir kabirden
Geçip, nerye gideceðim?

Hep sorarak geçmez ömür!
Kim elmas bulur, kim kömür?
Acaba bu büyük hengâmede,
Hangisi bize nasip olur?

Ey dostum! Bu nedir böyle?
Nedir reyin, hadi söyle?
Þaþmýþ kalmýþ bu akýllar için,
Çýkýþ yok mu bir sahile?

Uzar gider bu esile…
Gelir çeþitli ecvibe…
Varýlýr sað-salim bir menzile,
Bence ancak Allah ile…

Sosyal Medyada Paylaşın: