Aylardan Eylüldü
Aylardan eylüldü,
Aðaçlardan
Sarýþýn hüzünler dökülüyordu…
Semada aþk rüzgârlarý,
Hüzünlere gebe bulutlarý
Ardýna kovalýyor ufuklarýn;
Parlak mavilerinde göðün,
Güzel, sýcak yüzü
Görünsün diye güneþin…
Aylardan eylüldü,
Uzun bir þiir gibiydi sevda içimizde…
Bu aþk,
Bize ebedi bir lütfuydu Allah’ýn,
Sanki kalplerimizde açýlan
Kýrmýzý bir güldü…
Aylardan eylüldü,
Ben yalnýz seni istedim o gün
Birlikteliði seninle ey can!
Ayrýlýk doðurmasaydý zaman,
Mutluluðun aynasýndan
Yansýyacaktý bir resim,
Altýnda iki isim:
Sen ve ben…
Aylardan eylüldü,
Aðaçlardan
Sarýþýn hüzünler dökülüyordu,
Henüz solmamýþ kýzýl güller üstüne…
Ve ayrýlýk adlý çocuðu zamanýn,
Ýlk sütünü emiyordu
Memelerinden anasýnýn…
Aylardan eylüldü,
Hazan rüzgârýnda
Sarýþýn hüzünler savruluyordu…
Kýrmýzý güller kalplerimizde
Kanayan yaralar oldu artýk
Ve acýlarýmýzla büyüdü,
Zamanýn içinde ayrýlýk…
Aylardan eylüldü,
Senden ayrý geçen
Son bilmem kaç yýlýný ömrümün,
Ýsterdim yaþamak,
Seninle yeniden...
Yine mümkün olsaydý eðer,
Aðaçlardan dökülen hüzünleri,
Yaklaþtýrmazdým aþkýmýza...
Doðmasýna izin vermezdim asla
Ayrýlýk denen çocuðun…
Ankara, 29 Eylül 1977,
Düzenleme: Ordu, 24 Þubat 2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydınlık Düşler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.