Hadi giy, üþümezsin derdi annem;
Ben, giydikçe üþüyorum bir tanem.
Poyrazýn ayazýnda düþerken çiy,
Titrer dört yaným, kapanýr çenem.
Sessizlik, deli bir çýðlýkla gelir,
Taþ kesilmiþ gövdem, ansýz irkilir!
Yalnýzlýða, kaç kapýdan girilir?
Bütün rüzgarlara açýkken sinem.
Sesler kesilince acý sirenle !
Kimsesiz koþarken mahþer yerine,
Ölüler, böyle mi dirilir anne ?
Yalnýzlýk kýsraðý tutamazken gem!
Ha çöle düþmüþsün, ha bir vahaya,
Güneþle göz kýrpýp, el etsen ay’a,
Yalnýzlýk bitecek, sanýrsýn, güya,
Þimþekler çakarak gelir bir sitem!
Kaç nehir geçiyor içimde dinle,
Taný, yanaðýmda siyah bir benle,
Kýyýsýnda geziyorum seninle,
Yine de esmiyor ýlýk bir meltem.
Yalnýzlýðý asýyorum bir çölde,
Ne dedimse anlamadý, kaç dilde,
Haber veriyorum, yalnýz sen bil de,
Tutmasýn ardýndan kimseler matem.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.