İNSANLIK ADINA
Sofrasýnda iki zeytin tanesi
Bir de kuru ekmek kaldý garibin
Kapýsýný yokluk çaldý garibin
Ey böyle milletin en þahanesi
Aklýnca her þeye devlet diyorsun
Garibler bakýyor ve sen yiyorsun
Kýþta kýyamette çatlak ellerle
Boyacýlýk yapan çocuk hak der de
Sen niçin mukaddes haktan kaçarsýn
Kaynaðýn baþýný tuttun içersin
Sonra yetmiþ göbek; hýsým-akraba
Boyacý çocuða düþen hep çaba
Hele hele,iþ iþ diyen amele
Yýllar yýlý tapular bir temele
Bir gün kazmasýný bir gün küreði
Bayram bilmez seyran bilmez yüreði
Yangýna düþtükçe hak çeþmede su
Ýçmekte hür, içsin avuç dolusu
Pekmezi teridir diþinde eti
Yoksulluðu sanki sara nöbeti
Ne yapsa çaresi yok kurtulamaz
Tam yarým asýrdýr bir yer bulamaz
“Ýnsanlýk adýna” yakýþan yerden
Sýra gelmez yetmiþ göbeklilerden
Ýnsanlýk adýna kurtulmak için
Þöyle tutunacak dal bulmak için
Düzenin aðýndan örmeli hemen
Asýrlar geçse de þu deðiþmeyen
Adalet; durmadan gelir ve gider
Yazýk! Ýnsanlýðý alýr ve gider
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.