Hüzünlü duvarlara yazýlan
nemli bir beklenti
zamanla kaybolmuþ deðerlerin
acýsýnda býkmadan sayýklar
bense ezgilere
ruhumu salacaðým
sonrada ses dalgalarýna
meltemlerim pas tutmadan
karýþýr renkler rüzgarlara
saf kelimeler oturmuþ deniz kýyýsýn da
sayduyu mahkum olmuþ
gökyüzünün mavilerine
yaðmurda görülmez gözyaþlarý
saklanýr havadaki nem sancýsý
sessizlik çaðýr benide içine
fýrtýnada koþan ben oldum
gölgemde ki okyanusu göremiyordum
biri güneþe doðru
diðeri ise eylül ortasý
2009..