Gidiyorum Bu Şehirden

Gidiyorum Bu Þehirden

Kuruyan ýrmak misali, umutlarým tükenirken,
Yüreðine neþe dolsun, gidiyorum bu þehirden.
Sokaðýnýn kaldýrýmý, gözyaþýmla yýkanýrken,
Ayrýlýðýn gülü solsun, gidiyorum bu þehirden.

Hasretine katlanamam, hayalin yolda gezerken,
Þarkýlar hüzzam çalýyor, düþler ruhumu ezerken,
Issýz, suskun caddelerde, anýlar beni üzerken,
Mutluluklar senin olsun, gidiyorum bu þehirden.

Bu akþam bitirdim aþký, çaðýrma beni gelemem.
Gönlümü kýrýp, yorsan da, sana beddua dilemem.
Ruhum Araf’ta bir yerde, sonum ne olur bilemem.
Türküler hüzünlü çalsýn, gidiyorum bu þehirden.

Unutmak mümkün mü seni, güz güneþi gözlü canan.
Derinlerde ki yaramsýn, çöl rüzgârý sözlü canan.
Sýcak bir tebessüm gibi, adý bende gizli canan.
Anýlar kalbimde kalsýn, gidiyorum bu þehirden.

Coþkun Mutlu / Hüznün Þairi
Sosyal Medyada Paylaşın: