Dostlara yol bulsa türkü bulaðý,
Tanbur perde tutar, cura þenlenir;
Taþtan ses duyar da gönül kulaðý,
Tezeneye inat, özden demlenir...
Hâyal sökün eder sözün azýna;
Çok söz de yetersiz aþk avazýna;
Hece kement atar harfendazýna,
Kelam tayý ozan dilek gemlenir...
Kelimeden maksat insan olgusu,
Tene deðil cana Hakk’ýn sorgusu,
O canýn cânaný say bir içim su,
Sýzar meþrebine meram çimlenir...
Bilge’ce bu deyiþ þifre bilene,
Bile aðlayana, bile gülene;
Kapýmýz açýktýr konuk gelene,
Türkmen sedirinde koþma dinlenir...