Kibele

Ben gene aþýk oldum.
Hemde durduk yere...
Hemde birçok kere.
gözleri yeþildi birinin,
birinin kaþý kara.
Bir tek mýsra bahþetmedi esmer olaný,
ötekisi de gönlümde yara...
Biri tutarsýzlýk yada çeliþki,
ötekisi düpedüz, sana ihanet.
Gözleri maviydi birinin,
birinin adý Selvi.
Selvi otuz iki yaþýnda,
saygýmýz var, büyüðümüz nede olsa!
Boyu da fena deðil ha...
Tam bir selvi, Allah için.
’Bu nasýl sevgidir be aslaným.’ der,
Aklýn o iþte, buna eyvallah,
Yüreðin nerde senin?
Ah be Selvi, ah...
Bir bilebilsen!
Gözlerine hastayým.
gözleri-n yapýþmýþ gözlerime,
Ben aþýkmýþým meðer,
Ama o sen deðilsin.
Sen olsaydýn hatýrlardýn,
Hani;
Bir elimde annenin gazabýndan kurtardýðým bayram þekeri,
diðerinde sana veremediðim mektup,
(hani konuþamazsýnda, duygularýný yazar, sýkýþtýrýverirsin eline...
mektup mudur o?)
Bir rüya vardý o an, mutfaðýn penceresinde,
Ama o sen deðildin.
Ah be selvi ah...
Yüreðim bir gülün dikenine takýldý,
Ruhum yüreðimin takýldýðý çalýya.

Canýmý zor kurtardým valla!

Ümit cennetten bahsetti bu gün,
tam benlik yer ha...
Kýrk huri vadediyor bana,
çok güzellermiþ, ona bakarsan!
Ama bunun için ölmem gerekmiþ,
ben ölemem ki!
Neymiþ efendim! ben seni unuacakmýþým!
Ödülüm de kýrk kýçýkýrýk.
Pöh...
Býrakýr mýyým ben, kýrk kýçýkýrýk için?
Topnada deðiþmem ya...
Sen deðilsin iþte... sen deðilsin selvi.
Selvi’nin de kalbini kýrdýk anlayacaðýn,
kendimizinki tümmüþ gibi,

Mevi gözlü çok tatlý ama...
Saçlarý da sarý üstelik!
Durduk yere seni sordu bir gece,
yok vallahi! Ben anlatmadým.
Derin bir yaradan geliyormuþ melodilerim.
Uzak Bir diyardan...
bir kere o hiç sevmezmiþ,
Pir Sultan’ý, nede ’Beni’sini...
Bana ne diyor Urfa’nýn etrafýndan!
biliyorsan ilvanlýmý söyle.
Ah be mavi gözlü-m!
sevdiðim biri sever bu türküleri.
Ama o sen deðilsin...
Ben de galiba seni seviyor(um/muyum?)
Ama bu ben deðilim.

Tilkinin dönüp dolaþýp geleceði yer,
kürkçü dükkaný.
Her arzunun,
her bakýþýn ardýnda sen varsýn.
Kaç defadýr yasýný tutuyorum,
bu kaçýncý merasim?
Ne zaman çýkýp gideceksin,
bu hikayeden?
Ya sen kocaman bir yalansýn,
yada küçük küçük yalanlarýmýn sebebi.
Ne zaman sevmeye kalkýþsam,
sevdiðim kocaman bir yalan,
elime yüzüme bulaþýr...

Ey aþk! aslýna dön.
Yalan!
Türkünün temasý ’uslanmaz gönül’,
Türkü tadýnda yaþamaktan dem vuran þiir...
Gerçeðine dön ey aþk!
Sensiz her þey,
kocaman bir yalan...

Ah be Kibele...
Nerelerdesin?
Kürkçü dükkanýnda durmazsa,
kim bile kürkün kýymetini?
Onun da dönüp dolaþýp geleceði yer,
kendi dükkaný deðil mi?
Birinin gözü mavi,
birini boyu selvi,
birinin gözü yeþil,
birinin kaþý kara,
birinin beli ince,
birinin poposu,
birinin þurasý,
birinin burasý,
birini al,
vur ötekine...
Ah be Kibele...
Nerelerdesin?
Kendimi sana þikayet edecektim!


Bak!
ben gene sevdim.
Hemde eskisinden çok
kadýnda,
Seni...

Sosyal Medyada Paylaşın: