Senin sessiz bakýþlarýn vardý Kendini haykýrarak anlatan Ürkektiler birazda sanki, Her seferinde daha canlýydýlar, Daha yeni...
Ya gözlerin, O bakýþlarýn sahibi gözlerin. Sen yanýmdayken bile seni özleten gözlerin vardý, Bakamazdým onlara Parlaktý içleri, güneþten bile parlaktý.
Ya ellerin, Yumuþak ve sýcak derisinin ateþi nasýl yakar bilir misin? Gözyaþýmla ýslattýðým ellerin, Dokunduðumda içim titrerdi, Kalbim daha bi hýzlý atardý Korkardým yanmaya Ufacýk bi çocuk gibi..
Ve kalbin vardý, En derin okyanustan daha derin Gittikçe daha hýzlý dibe çöktüm Her saniye daha bi sona yaklaþtým sandým. Ama sonu yoktu kalbinin.. Boðulurken yetiþtin imdadýma Nefesim oldun, sesim vede soluðum.. Artýk öyle bir yere geldimki, Ne ciðerimdeki hava yeter çýkmaya, Nede yalnýz dibe ulaþmaya. Bu okyanusta sensiz en fazla bikaç dakika yaþarým ben, Bana nefes vermezsen bu derinlikte Boðulmak sonum olur , Ve o masmavi kalbin bana mezar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
memresen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.