Ýki yokuþ arasý, gerildim, kopuyorum!
Yalnýzlýðý her gece, alnýndan öpüyorum...
Bir an deðecek sandým, ayaklarýmýz kuma,
Çaðýldayan kalbimle, hapsoldum akvaryuma!
Siyah saçýný örer, her gece derin bir ah!
Kaç günahýn karnýndan, çýkýp gelecek sabah?
Her sorguç da, kaç kere, camlarý sarsýyorum!
Kimseye zararým yok, kendimi arýyorum...
Denizleri gözüme, hapsederken gelecek,
Ömrümün son demleri, akvaryumda bitecek!
Her gün alýcý kuþlar, gagalýyor sinemi,
Bu arsýz ayrýlýða, kim zebun etti beni?
Kaç parçaya bölünüp, düþerken ayrý ayrý,
Söyle! Kime, ne yaptým, ahde vefadan gayrý?
Ahdýn, baki kalsa da, bozarmýþ ayrý düþmek,
Bilmezsin, ne mel’un þey, ömür boyu üþümek...
Bir yandan ýslanýrsýn, vurur bir yandan ayaz,
Bellemesin bir kere vadiyi deli poyraz!
Düþse de yamaçlara, vurur hep ayný yerden,
Biricik çaren kalýr, ýsýnýrsýn kederden...
Hani bir de olmasa, içinin yangýnlarý,
Kim eritir baþýna her gün yaðan karlarý?
Dýþarýdan çok keskin, içimin eðmeleri,
Bari bir faydan olsun, çöz de gel düðmeleri.
Güneþe bir bay bay et, ay da görsün küpeli,
Buldun bir deli oðlan, es artýk deli deli...
Daha yorgun kalkýyor, kollarým denizlerden,
Akvaryuma kapandým, kaçýp gözlerinizden.
Deðiþmekle, olmaz ki, duvarda ki aynaný,
Boðulsam da, þu anda, görüyorum dört yaný...
Nasýl olsa, taþ atýp, kýrarlar bir gün camý!
Her þeyi unut amma, unutma sen vefamý...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.