Bu bir veda mektubu; ne ah ne aðýt yakýþ
Aþk yazan kalemimi kýyýp kýrdým bu gece
Sanki dönüþsüz yolun her adýmý; baþka kýþ
Saatleri hüsrana çöküp kurdum bu gece.
Yaktýðým þiirlerin tütsüsüyle yoðrulup
En hýrçýn dalgalara son yelken açýyorum
Hicran renkli paltomun gölgesinde doðrulup
Limanýn olamayan kendimden kaçýyorum.
Gece henüz bitmeden gün seninle baþlardý
Gamzelerin süzerdi ýþýðýný güneþin
Gonca, ilham olmadan gülüþünü düþlerdi
Yaratýlmýþ âlemde var mýydý baþka eþin?
Hani o merdivenler; volta volta basamak
Ya sahil?... Bana deðen simlerinle kalsaydým
Bu ne bitmez hasretmiþ! Bu nasýl bir susamak?
Baþýný yasladýðýn o an heykel olsaydým!
Kapandý mý o yollar; beni sana getiren?
Nasýl bir yýkýlýþtý dönüp de baktýðýn an?
Kim oldu bu sevdayý fütursuzca bitiren?
Kime hüzzam çalýyor son bestesinde zaman?
Bir zamanlar seninle anlamý vardý aþkýn
Þimdi sen yoksan eðer aþk, meþk bana ne gerek?
Kuþatmýþ bahçesini sensiz virane köþkün
Kobra ýslýklarýna vokal yapan engerek!
Bak! Kokun üzerimde; hâlâ sen kokuyorum
Benden birþey kaldý mý okþadýðým saçýnda?
Ardýndaki her þeyi kendimle yakýyorum
Yüzünü yýkadýðýn derenin yamacýnda.
Üþüyorum sevgili... Baharda üþüyorum
Sana bakmayan gözü göz diye taþýr mýyým ?
Ýzlerinde kaybolup; kalktýkça düþüyorum!
Yolun bittiði yerde sana ulaþýr mýyým?
Gidiyorum sevgili...Benden kaçarcasýna
Son çukuru mâziye kazýp da gidiyorum
Emrihak geldiðinde O’ na göçercesine
Bu veda mektubumu yazýp da gidiyorum....