Hilafsýz bilirim,
Göðsünün en nazlý yerine
Saplanýp kalaný.
Mavi gök, çekip gider üzerinden
Gözlerine miras koyar
Yazgýdan kalan koyu rengi
Sabahlara uyanama ihtimalini
Düþünerek terk ettim çok zaman
Ýhtiyarladýkça ihtiyatlý olan
Bedenimi.
Bulduðumdan beri alýþtýðým
Buzdan yalnýzlýða…
Hilafsýz…
Bilmez miyim hiç
Nasýl can verdiðini?
Kimsesizliðini önüne aþ edip,
Mýsra acýsýnda yüzüne parlayan
Dipsiz gecelerin kara deliklerini.
Eli böðründe bir ipek oyasý gibi
Bükmediðin boynunu bükmelerini
Görmez miyim…
Bilmez miyim bir kentin
Yedi tepesinde de
Koþar adým gelen yaðmurlarýna
Gönlünde yeþeren turnayla
Bekleþtiðini…
Ýki yüzü keskin ziya
Mýhlanýp kalma tükenirken
Ya da… Mýhlanýp kal…ama…
Kýr dönmekle tüketemediðin çemberini
Þimdi avucumun orta yerinde
Bir damlacýk kýzýl kan
Yadigarýndýr adýma
Göðsümde uyutup
Gönlümde gönlümce yaþayýp duran
Deli bir poyrazsýn sen, bilmez miyim?
Estiðin yerlerde yeþersin diye
Sevgili bir þiirde
Sesini topraðýn baðrýna seren
Bilmez miyim…
Bilirim elbet ve duyarým.
Kapatsam bile gözlerimi
Günlere gecelere.
Sýk uðrarým,
Bulacaðýmý bildiðim o yere…
Bilmez miyim…
Bilmez miyim...
Gitmenin ne kadar zor geldiðini…