Herkesin düþündüðü çöl neden ibaret* Ben söyleyeyim,kuru topraklar,aþýrý sýcaklar... Gelin bir çöl yolculuðuna çýkalým. Uzanalým buradan Sina çölüne. Herkes kendi Sina çölünde kaybolmuþken... Bazýlarý belki yeniden bulur yolunu, Bu hikayeyle... Bir çöl düþünün ki insanlar hiç gitmek istemez oraya. Birtek þey hariç... Ay ve Güneþ... Onlar umarsýzca,hiçbir þey beklemeden Karþýlýksýz giderler. Onlar baþkadýr çünkü,hem de bambaþka... Toprak güneþe mi hasret,hemen güneþ doðar. Toprak serinlemek mi ister Bir de bekmýþsýn ki gece olmuþ. Bizler ömrümüzde sýradan zannettiðimiz þeyleri, Bazen göremeyiz Hiç Güneþin doðmayýþýný hayal etmeyiz mesela Ya da dolunayýn geceyi nasýl süslediðini Benim dünyamda bulunmaz tek güneþim annem. Varlýðýyla her zaman güvende olduðum , Dolunayým babam... Annem ve Babam þu küçücük dünyamýn, En güzel gezegenleri...
BU ÞÝÝR BÝRTANECÝK ANNEME VE BABAMA SÝZÝ ÇOOOOOOK SEVÝYORUM....
Sosyal Medyada Paylaşın:
kır çiçeği.... Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.