Yokluğunu Öptüm

Kelimelerim kan revan içinde.
Yüreðim yorgun, gözlerim solgun.
Notalarý öksüz bir þarký gibi
Aðlýyorum bulutlarýn koynunda..
Ve kimseler görmesin diye,
Gözyaþlarýmý kaldýrýmlara siliyorum..
Mürekkebimle yýkamýyorum
Hasretinin karanlýk duvarlarýný...

Gözlerimi kapattým geceye.
Þiirlerimi hecelerinden vurup
Topraðýn beyaz sayfalarýna uzanýyorum.

Bulanýk sularda yýkýyorum
Kan çanaðý olmuþ gözlerimi.
Hasretin düþerken avuçlarýma,
Mor tonlarý giydiriyorum
Acýyý emen dudaklarýma.
Sessizliðe bürünmüþken sevda,
Baharlarda filizlenen taze dallardan
Daraðaçlarý sunuyorum yüreðime.
Yokluðunu öperken dudaklarýndan
Pusular kuruyorum aldýðým her nefese..


Oysa umuda gülümseyen bu adam
Boyun eðer miydi kanlý pusulara ?
Diz çöker miydim karakýþlara ?
Ama yokluðunda
Vuslatlarý öper gibi,
Karanlýklarý öpüyorum
Adýný ezberlettiðim dudaklarýmla.

30.05.2006
Sosyal Medyada Paylaşın: