ARAMA!

Kýzýlay’dan Batýkent’e býraktým,
Namus denen mahrem çizgilerimde gizli düþümü,
o düþler ki cilalanmýþ mobilyalar gibi temiz, canlýydý
Ve Hýrsýzlýðý,
Ve yalaný,
Ve gece yalnýzlýklarýný.Saldým yüreðine
Vardýlar mý oraya bilmem.
Basamaklar engeldi,
Suyun yukarý akýþýna.
Silahlarýmý dikip bela köprülerine
Ve de susuz nehir yerlerine,
Ankara’nýn yollarýný o gün vurdum,
Yavuz Selim’in dom dom tüfeðiyle.

Umutsuzluklarýmda yamacýnda topladýðým
Ekmek arasý bali kokulu peynirim,
Koca çýnar gövdesinde
Buz tutan benzinli çayým
Ve inancýmýn þehri Ankara
Hali periþan
Arkamdan bakakaldý.
Gözünde iki damla yaþ…

Gözümde iki damla yaþ
Ankara’nýn sokaklarýný,
Puslu makyajlý vitrinlerini,
Sürtük, mosmor ellerini dirseklerimle ezdim.
Ve tüm sevgi aralýklarýný,
Battal gazi’den kalma, katran karasý kýlýcýmla hançerledim.
Gözleri yarýldý.

Cebeci den tuzlu çayýr’a yürüdüm.
Kanlý çamur ayaklarýmý,
Sürüye sürüye yürüdüm
Öfke kaldýrýmlarý sakinleþtirmek için beni ne diller döktüler. nazlý, tatlý
Canlarýnýn yangýsýna aldýrmaksýzýn beni sevdiler, dur dediler, kurban verdiler
Asfalt sonu sen demektin. Durmadým
Damarlarým zift kokuyordu
Ben sana geliyordum

Orda sen vardýn, sen olmalýydýn.
Karanlýðýn diðer ucunda
Yollarýn kaldýrým kollarý iki yana açýldý.
Ben sana koþacaktým.
Senin…
Tenin bariyer, yüzün uçurum.
Uzaktý gözlerin gözlerime
Sensizliðin töretanýmaz arsýzlýðýyla
O gün Ankara’yý ben vurdum..Ýnadýna

Nuran TALYAK
Sosyal Medyada Paylaşın: