Kör pusulara yatar gün Iþýk vermez hayata Hayat ki, zalim sevgilinin adý. Severken kanatan yürekleri Göz yaþlarýyla daðlanýr yaralar Ey gün, ey yaþamak Ölümün gerçeði bekliyor köþe baþýnda Kaçmak nafile Çünkü o her an tam karþýnda Gülün kokusunu býraktýðý yerde
Bekler umut Bekler yarýn
Bekler bebekler ve kelebekler Ben beklerim ölüm Seni beklerim gülüm Ey gülüm, ey ölüm! Nerdesin…
Ve yýrtacak gece Kýrýlacak kalleþ pusular Bir yalýn, bir yiðit ses Patlatýrcasýna kulaklara haykýracak Ey ölüm, Kuru ayazda Soðuk bir kýþ gününde, bir köþe de Yanýmýza sokak köpekleri sokulacak Üþümüþ ellerimizle dokunacaðýz Ýnsanlýðýmýzý hatýrlatacak Bekçi düdükleri þekillendirecek, bir an Hala yaþadýðýmýzý fark edeceðiz Bir kere daha kahrolacaðýz Ölüm, ey ölüm! Nerdesin…
Biliyorum artýk bekletmezsin Gizli gizli dökülecek yaþým … Arkadaþým.
Sesiz, çaresiz bu köþede yalnýz Beni burada buldunuz, ___________burada býrakýnýz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ildem güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.