BEŞ BİN YILLIK SEVDAM
ben senin bir orman yangýný sonrasý yaðmana tutuldum
içimin koyaklarýnda sessizce aðlayan bir ýrmaktýn belki
belki gözlerime zincirlediðim bir damlaydýn aktýn bu sabah
ben senin yanaðýmdan süzülmene tutuldum
kapat gözlerini leyl sussun
sus konuþma donsun zaman
yýldýzsýn yüreðimde ýþýyan
son cemresin geç baharýma düþen
senin hazanda yüreðime düþmene tutuldum
beþ bin yýl geçti aradan
zaman üþüdü beklemekten
asýrlar sonra bana geliþine
kana kana seviþine
beþ bin yýllýk düþe
ruhunda yanýþýma tutuldum
ardýndan yaktýðým aðýda kundakladým son vedayý
gidiþin kýyametti
geliþin güneþi yaktý
sularý susturdu geliþin içimde
beþ bin yýllýk sevdayla
bu sabah doðdun göllerime
nilüferleri güldürdü güneþin
deniz utandý gök aðladý
ben senin gözlerimde utanarak doðmana
göllerime yaðmana tutuldum
asýrlar var ki hep seni sevdim
yum gözlerini gözlerimin içinde
samanyolu aðlasýn saçýnda
bu gece leyl sermest olsun
solsun tüm yýldýzlar solsun ,
býrak kaninat içine dolsun
dinsin yüreðimizdeki eski sýzý
yeniden doðsun þafak yýldýzý
ben senin beþ bin yýldýr sevdiðin kýzý
yüreðinin pusulasýyla bulmaný sevdim
içimde ki gizli mabet de hep sendin
bak asýrlar sonra mabedime döndün
ben senin beþ bin yýl hiç usanmadan sevmene tutuldum
NÝLÜFER GÖKDEMÝR GÜR
20/10/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.