BEN BAHÇIVAN SENSE BİR ÇIYAN

Bu aralar bahçede huzur arýyorum,
Bahçývanlýða soyundum.
Yokluðunu tamamlamaya çalýþýyorum.
Sensiz yaþamaya alýþýyorum.
Güller var arka bahçem de.
Ön tarafa göze çarpsýn diye karanfilleri ekdim.
Ýnsanlar etkileniyor ilk bakýþta.
Güller dikenleriyle aðýrlýyor her sabah beni,
Parmaklarýmýn kanadýðýný görüyorum.
Acý denen bir his kalmadý bende.
Hiçbir þey yokluðun kadar canýmý acýtamaz.
Akþamlarý suluyorum, öyle öðrettiler.
Gündüz, güneþte çiçeklere su verilmezmiþ.
Bende gündüz seviyorum onlarý,
Arada kalan yabani otlarý söküyorum.
Aramýza giren o insanlarý da o otlar gibi,
Zamanýn da söküp atsam þimdi sensiz kalmazdým.
Biliyorum ki o otlar sökülmezse, çiçeklere zarar verirler.
Ömrümü, kendimi, bahçeme adadým.
Yokluðunda bir garip bahçývaným.
Sen, beni görsen hatýrlamazsýn bile.
Ben, senin artýk kokunu bile alýrým.
Güçlendi algýlarým, gözüm kapalý bulurum seni.
Ýstesem birkaç saat sonra yanýnda olurum.
Ama sen giderken beni deðil,
Senin için hazýrladýðým o çiçek buketini.
Yerlere savurdun, bense onlarý senin için büyüttüm.
Ben seni, kabul ederim her halinle,
Ama bahçemdeki çiçekler küserler bana.
Onlar çok alýndýlar kendilerini yerlere savurmana.
Bir anlam veremediler sendeki düþmanlýða,
Oysaki hep anlatýrdým dinlerlerdi aþkýmýzý.
Ben mutlu oldukça onlar daha bir süslü olurlardý.
Sen bahçeye girdiðinde uslu olurlardý.
Yol verirlerdi sana dikenlerini saklarlardý.
Bizi izler aþkýmýzdan etkilenirlerdi.
Onlara elimi uzatamazdým,
Boyunlarýný bükerlerdi, kýskanýrlardý seni.
Þimdi gelsen düþmanlar sana.
Çýkmasýn diyorlar karþýmýza.
Bahçemize, gönül bahçemize girmesin diyorlar.
Adýný söylesem susuyorlar.
Sanki nefret kusuyorlar sana.
Anlatamýyorum, dinlemiyorlar artýk beni.
Ne seni istiyorlar nede yaraladýðýn sevgini.
Ben, seni sevmeyi hak etmeyen bir bahçývan,
Sense, sevgiyi sevgiliyi gönülde deðil de,
Gönül eðlendirme de arayan bir çýyan sýn.
Sen de o sevginde yerin dibine batsýn.
Ben aþký çiçekler de aradým buldum.
Sen benim için kaybolan bir umuttun.
Ben ve çiçeklerimi ayakta uyuttun.
Sen ki odanýn penceresinde ki,
Manolyalarý bile kuruttun.
Su vermedin onlara sevgi vermedin.
Beni hangi cesaretle geri istersin.
Ben kendimi ve iþimi býrakýyorum.
Bu çiçekleri de baþka bahçývanlara büyüttürürsün.
Baþka bir bahçývanla gönlünü avutursun.
Ben gittikten sonra hatýra býraktýðým, çiçekler.
Sana karþý olacak emin olabilirsin,
O toprakta bir daha tutmayacaklar.
Benim gibi seni onlar da býrakacaklar.
Yeni bir bahçývan tutturur mu bilmem.
Ama beni unuttura bileceði kesin.
Çünkü senin için o yeni bir besin…
Onu da yersin ondan sonrasýný da.
Senin gözün doyar doyurulur da.
Toprak seni doyurur mu bilemem?




Sosyal Medyada Paylaşın: