Meşin torbalar aldık

Kendine bin küfür bellemiþ matemi hararetli bedenler
Terkediliþten kalan derin yaranýn idaresi
Geçmiþliðini lanetleyen ölüme yollanmýþ yaþam benlikleri
Ve kalp denilen en korkunç düþman müsveddesi, zaman!

Sesimi yitirdim hem de çok oldu, haber etmedin
Üzerime kapandý rengarenk insan kýlýflarý ve gazete kaðýtlarý
Önceme abanan sivilceli fahiþelerinin pürüzsüz yaný oldu yüzüm
Þimdi artýk tanrýya yaklaþtýk dediðin yerde çok çocuk katlettim, gömüldüm
Bu yüzden suçla kendini, evet az mý öpüldün
Kapatsaydýn aðzýný, hem yüzünde ki çizgilerle daha iyi konuþuyorsun
Ruhumun tek vebali o biçimsiz kokunla beni boðuyorsun
Boðuluyorsun!

Güneþ; bu gece benimle kal, sabah gidersin
Ne olursun!

Yürek sahipliliðini unutup dadanmaz umarým yüreðime
Bazen nefesim yetmiyor tüm acýlarý çeksem de ciðerime, yettiremiyorum
Aðýr bir düþ yükleniyor içimden koparýp býraktýðým dumanýma
Fýrça darbeleriyle karartýlan tabloya dönüyor gökyüzü
Sustuklarým çatlýyor kulaðýmda

Çatlýyorum!





berFarJeyn




Sosyal Medyada Paylaşın: