VEDA-2
I.
Sen yoksun
Tüm sokaklar öksüz kaldý bak
Artýk kimseler yok kaldýrýmlarýnda yürüyecek
Ve nara atacak ardýndan seviyorum ulan diye
Sen yoksun
Kimse yok artýk.
Uðursuz bir sis çöküyor þehrin üzerine
Caddeler tarumar duvarlar yýkýk pencereler kapalý
Iþýklar sönük umutlar lekeli
Sen yoksun
Tüm þehir siliniyor artýk
Kaldýrýmlar bomboþ yosun tutmuþ taþlar
Baykuþlar tünemiþ evlerin saçaklarýna
Izdýrap nasýrlaþmýþ yüreðimde sökemediðim
Ve artýk mülteci aþklarým, senden uzaklara
Sen yoksun
Tüm sevdalar yitik artýk
Ardýna bakmadan yürüyorum
Çala kalem üstünden geçtiðim anýlarýmýn
Biteviye dökülen gözyaþlarýmýn sessizliðinde suskun adýmlarým
Titreyen bedenimi taþýyor þehrin sýnýrlarýna
Sen yoksun
Tüm pýnarlar kuruyor artýk
Býraktým þimdi þehrini kendi haline
Silüeti seçilmiyor sisler içinden
Kara bir balçýk kaplamýþ gibi üzerini
Yeknesak bir yalnýzlýk dökülüyor kubbelerinden
Sen yoksun
Issýzlýk geçiyor gözlerimden
II.
Ve bir gün
Bu þehri terk ettiðim gibi
Terk edeceðim ne varsa bende senden kalan
Hiçbir iz olmayacak yüreðimde
Hiç kanamayacak yaralarým sen yoksun diye
Silinecek hatýralarýn zihnimden
Ayyuka çýkan çýðlýklarýmý susturacaðým sus düþüreceðim dilime
Seni anmaktansa kabulleneceðim tüm karanlýðýný gecelerin
Üþüsem de aymaz düþüncelerimin koynunda
Aldýrýþsýz vuracaðým kendimi özgürlüðümün kýyýlarýna
Ve bir gün
Seni unutacaðým
Sen tam döneceðimi sandýðýn an’da
Hüseyin AKOVALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.