ÇOCUKLAR

Çocuklar herþeyden habersiz büyür
Masum halleriyle melekler gibi,
Onlarsýz sürmüyor, yalancý ömür
Acýlý kalplerin sevgi sahibi
Kollarýný açsan uçarak yürür.

Hayaldir dünyasý ordan beslenir,
Kýpýr, kýpýr atar, ufacýk yürek
Annenin elinde ne hoþ süslenir
Aynaya yaklaþýr,koþup gülerek
Oyunlar oynamaya, pek heveslenir.

Sýcak bir yuvanýn, bahar kokusu
Öfkenin bittiði, en tatlý zaman
Bir baþka oluyor, çocuk coþkusu
Minik ellerini, verdikleri an
Çekiliyor ömrün, bütün korkusu.

Özgürlük çocuðun çizdiði roman
Ülkede kraldýr, tahta oturmuþ
Ondan baþka yoktur, büyük kahraman,
Bütün savaþlari, kendiyle kurmuþ
Prensesi bekler, öldüðü zaman.

Gonca gül gibidir, tomurcuk açar
Onu koklamaya, hiç doyamazsýn
Etrafýna sevgi, ve umut saçar,
Ayrýlýða zaman, koy duramazsýn
Hayatýnýn rengi, ahengi kaçar.

Tanrý ne de güzel,baðlamýþ bizi
Canýmýzdan öte, mukaddes bir yük
Ayaðý takýlýp, kanasa dizi
Çektiðimiz acý, sanki çok büyük
Ölene dek kalýr, mazide izi.

Nevzat TAÞKIRAN
06-11-2008
Sosyal Medyada Paylaşın: