Hiç olmadýk bir yerde. Hiç olmadýk biriyle, seninle. Yýllar sonra karþýlaþtýk. Elleri ellerini sarýyordu sýmsýký, Gözleri gözlerine tutuklu,
Saatimin saniyeleri durdu. Otobüsler, kaldýrýmlarda yürüyen insanlar durdu. Ilýk rüzgârla sallanan yapraklar. Elimi attým göðsüme kalbim durdu. Anladým hayat durdu…
Yýllar sonra bile, Gözlerindeki güneþ parýl parýl parlýyordu. Saçlarýn, yumuþacýk mis kokan saçlarýn, Nasýlda dans ediyordu, Sanki bana nispet yapýyordu.
Bir adým öteye bile gidememiþim senden, Gözlerini yýllar sonra görünce anladým. Ayný titrek cümleler dökülürdü konuþsam karsýna geçip. Hala beni anlatacak, bendeki seni anlatacak, Kelimeler daðarcýðýna sahip deðilim, sana da olamadým zaten.
Hep eksik bir þeyler vardý dilimde, anlatamadým. Yazamadým içimde coþan denizi, Çýkan fýrtýnalarýmý, Bir gülüþünle gelen baharý, Yazamadým, anlatamadým içimde olanlarý…
Gittim, ben yakýþmýyordum bu aþka, Süslü püslü cümleler eksikti dilimde. Ulu orta sevemedim sevmeyi. Kabul! Gizemli sokaklarýnda dolaþtým hep aþkýn, Her defasýnda kayboldum.
Gazetelerdeki kayýp ilanlarýnda aradým Kimi zaman adýmý, Üzeri gazetelerle örtülmüþ cesetlere baktým, Kimliðimi aramadým üstlerinde. Kendimi kaybettim de.
Bir beni bulamadým hiçbir yerde!
Ferhat Tokmak 09.07.2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
nedensiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.