Otogarda ayrýlýyor yollar. Þimdi, yaðmurlu bir veda faslý, Þehirlerarasý bir otobüs camýndan El sallýyor hüzün.
Ayrý þehirlerde nefes alma zorunluluðu Giriyor araya. Yýkýk bir kent kalýyor bana, Gidiþinden sonra.
Enkazlarýnda hep sesini arýyorum, Gülüþünü, bakýþlarýný. Sensiz üþüyor aþk buralarda. Bense donuyorum.
Gözlerim gözlerine deðmeden yaþanan, Her saniye boþ ve anlamsýz, Kayýp ilanlarýnda, En tanýdýk yalnýzlýk hep karþýmda.
Sensiz içilen her çayýn tadý, Yeterince acý. Ve sana çýkýyor, Baktýrdýðým her kahve falý.
Baþýboþ akþamlar esir alýyor beni. En büyük iþkenceleri yapýyor. Ýçimi acýtýyor, sensizliði getiriyor karþýma. Dokunamýyorum, en çokta bu koyuyor insana.
Benden uzakta baþka bir þehirde, Aldýðýn nefesi bile kýskanýyorum. Bastýðýn kaldýrýmlar, Yürüdüðün yollar olmak istiyorum.
Akþamlarý gökyüzünden sahiplendiðin yýldýzlar, Sabah uyandýðýnda odana vuran güneþ olmak istiyorum. Bilmiyorsun, ben sensiz geçen her gece ölüyorum, Ve her sabah, geleceðin günün hatýrana yeniden doðuyorum…
Ferhat Tokmak
02.05.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
nedensiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.