UNUTTUM ANNE
unuttum anne
Yaþamak boðazým da ilmik oldu, hayallerim askýda ne zamandýr
umutlarýmýnsa cenazesi çoktan kalktý
unuttum babamdan kalma yoksul öyküleri, ilkokulda ki siyah önlüðümü
herkes susunca fýsýldadýðým dileklerimi unuttum.
Çokta önemi yoktu aslýnda , iç kanamanýn yada diþ aðrýsýnýn
sonra yüzüne baktýðým insanlarýn, tuhaf merhabalarýn…
Yaþamak göðsümde ki muskanýn çengelli iðnesi sadece
sadece bende unuttum belki de yeniden sevilebilir olmayý…
Bildiðim þeylerin en doðrusuydu belki de, annemin aslan oðlum demesi
yanýmda volta atan yalanlarýn çömelmiþ doðrusuydu
aþklarýn sýrtý dönük gideniydim oysa, kumarbaz bakýþlarýn iflas edeni,
zar tutan umutlarýn, hep kandýrdýðý çömezdim
Aslýnda hiç bilmedi annem, aslan bir oðlan olmadýðýmý,
kimselerin olmadýðý yerlerde yýkýlýp kaldýðýmý
yaþamak her yanýmda kurþun, yada izmarit kokusu paltoma sinmiþ
devrik cümlelerimin öznesi, yaþamak unuttuðum bir þey…
oysa unutma demiþti annem
“hava soðuk, sýkýca giyin ha bir de anahtarlarýný da unutma” demiþti
unuttum annem, hatýrlamýyorum bile nasýl yaþanýlýr ve hokus pokuslarýn sihrini
ve nasýl ölmem gerektiðini...
dahasý sýkýca üstümü giyinmeyi de unuttum
anahtarlarýmý da unutmuþum anne…
2005
Sosyal Medyada Paylaşın:
Battal Karslıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.